Op de Captains Briefing twee dagen voor de start zijn er 20 schepen aangemeld voor de Race van de Tallships in Class A en Class B. 15 grote dwarsgetuigde schepen varen in de Class A, waaronder de Wylde Swan. Naast weervoorspelling en startprocedure word er aandacht gevestigd op de veiligheid, want het wedstrijdveld zal in het drukst bevaren gebied van het noordlijk halfrond terecht komen: de Dover Strait.

Op maandagochtend om 07:00 gaan wij anker op, om vóór de start om 10:00 nog met de trainees te kunnen oefenen. Onze 10 trainees komen uit Frankrijk en Nederland, samen met de 10 bemanningsleden vormen wij al snel een hecht team, ondanks de taal barrière. Of misschien juist daardoor.

De wind komt uit een zuidwestelijke richting en waait heel zwak, windkracht 1 – 2 bft. Een derde van de deelnemende schepen geeft al op omdat zij anders misschien niet op tijd op hun volgende afspraak kunnen verschijnen. De wedstrijdleiding besluit 15 minuten voor de start om de lengte van de wedstrijd in te korten ivm de zwakke wind. De virtuele waypoint op de Noordzee, welke aanvankelijk gerond moest worden, werd de nieuwe start positie. De overblijvende schepen motorden in ca 4 uur erheen en positioneerden zich zo gunstig mogelijk. Inmiddels was het getij gekenterd en liep de eb richting het zuidwesten, waardoor de zwakke wind uit zuidwest niet voldoende was voor de schepen om over de startlijn te zeilen. Terwijl een aantal schepen vlakbij de startlijn ankerden om niet achteruit gedreven te worden, moesten behalve de Mir de grote dwarsgetuigde marine schepen met pijn in hun hart toezien hoe zij weg gedreven werden van de startlijn. Zij hebben immers een diplomatieke vergunning nodig, om met hun ankers buitenlands grondgebied te mogen raken.

Met het kenteren van het getij kwam de hele vloot in beweging over de startlijn richting de finish, welke met de behaalde snelheid op ca 1,5 dagen afstand in noordoostelijke richting lag. De wind was inmiddels gedraaid naar NW, maar nog steeds zwak. Aan boord van de Wylde Swan worden uren werk besteed om alle scenarios en tactieken te berekenen, inclusief hun eventuele consequenties. Door het beste rendement van wind en stroom te gebruiken gaan wij s’avonds samen met de Tenacious overstag en zeilen richting westen totdat s’morgens vroeg het tij weer kentert en wij wederom ankeren. Wij hebben in al deze tijd onze positie voorin in het wedstrijdveld weten te houden, alleen de russische Mir is ver uitgelopen. S’morgens neemt de wind eindelijk toe en na een overstag kunnen we met alle zeilen erop een noord oostelijke koers aanhouden bij een snelheid van 10 knopen, recht op de finish af. We zeilen naast de Oosterschelde en de Shabab Oman II, het is voor iedereen leuker als je de andere schepen ook echt visueel ziet, ipv een AIS driehoekje op de elektronische kaart.

De wedstrijdleiding heeft van een geografische finish een tijd finish gemaakt, gelukkig past dit goed in onze uitgezette tactiek. Om 14:00 noteren wij onze positie en geven dit samen met de andere schepen door aan de wedstrijdleiding. We weten dat we goed gezeild hebben, maar pas na het corrigeren van de zeiltijd met de Time Correction Factor word de definitieve uitslag gegeven.

In de daarop volgende nacht varen wij motorzeilend door de straat van Dover, met spectaculaire onweersbuien en lichtflitsen om ons heen. Woensdag avond komen wij aan in Scheveningen, waar de Oosterschelde uitbundig en te vroeg haar overwinning viert. Pas met de prijsuitreiking op vrijdag word de definitieve uitslag bekend gemaakt: De Mir word eerste, Oosterschelde tweede en de Wylde Swan derde. Zoals al zo vaak eerder heeft de Shabab Oman II weer welverdiend de belangrijkste prijs gewonnen: de Friendship Trophy.